Weerswaarschuwing, code Oranje

14 februari 2018 - Phnom Phen City, Cambodja

Weerswaarschuwing, Code Oranje voor Zuid en Midden Vietnam.

19 januari 2018. In de loop van de dag kwam er een tornado aan land, ten hoogte van HCMC. De windkracht bestreek het gehele zuiden en midden van Vietnam, ook Laos en Cambodja werden zwaar getroffen. De bevolking was eerder gewaarschuwd en had zich ook trachtten voor te bereiden maar op deze energie kan niemand zich echt voldoende voorbereiden. Er is geen schade aangericht integendeel, het natuurgeweld was vooral prettig van temperatuur. Het beste advies wat de bevolking kreeg was de geweldige energie dankbaar over zich heen te laten komen en rustig meebewegen tot de kracht weer afneemt. De naam van deze vrolijke tornado is Yvon en de verwachting was dat zij rond de 11e Februari afzwakt en verder richting Europa wegtrekt.......

Lieve "mee-reizende" lezers, in de eerste plaats alle lof en dank aan mijn lieve vriendin Yvon. Door haar ervaring en kennis, ook al waren dit voor haar ook nog onbekende landen, hebben we ongelooflijk veel moois gezien en ervaren. In 3 landen in iets meer dan 3 weken tijd. In dit verhaal wil ik proberen jullie hiervan te laten meegenieten. Hoewel ik zelf nog aan het verwerken ben, het schrijven helpt hierbij.

19 - 21 Januari Ho Chi Minh City
22 - 23 Januari Stadje Com Tha in de Mekong Delta
24 - 25 Januari Hoi An
26 - 28 Januari Hue (met Easyrider)
28 - 31 Januari vliegen naar Laos, stadje Luang Prabang
01 - 05 februari vliegen naar Pakse, Bolaven Plateau, Don Khone (bus)
06 - 07 februari vliegen naar Siem Reap
07 - 11 februari Phnom Penh (bus)

Yvon, daar was zij dan!
Even acclimatiseren in ons 'hightech' appartement. Zelfs de gordijnen gaan met een druk op de knop open en dicht.
We zitten in een van de nieuwe woontorens in Central Park, Ho Chi Min City. Veel is nog niet af of in aanleg. Maar het werkt en de HCMC-ers zijn er erg trots op. Op de begane grond van alle woontorens zijn vele winkels en restaurants. Tussen de woontorens liggen 'open' zwembaden, zwembaden zoals je zou aantreffen op b.v. het dak van of in een hotel. Maar zó leuk aangelegd en 's avonds speciaal verlicht, heel gezellig. De eerste avond hebben we een beetje rond gewandeld en zijn we lekker gaan eten.
Waar ik 3 weken nodig had om een beetje te herstellen van de reis, blijkt 1 goede nachtrust voor Yvon genoeg om weer fit te zijn. De eerste dag hebben we de stad bewandeld en ontdekt.
O.a Hotel Rex, de Opera, prachtig oud Postkantoor, pleinen en gebouwen. Een tour geboekt om de 2e dag naar de Cu Chi tunnels te gaan. Daar waar de Vietcong streed tegen de Amerikanen.
Er was veel meer dan de befaamde tunnels, zij leefden bijna onder de grond. Er waren naaiateliers voor de nodige zwarte uniformen, keukens voor eten, ruimtes waar zij hun gewonden verpleegden, hun wapens verzorgden. Zij hergebruikte ook alles wat zij vonden van de Amerikanen, vooral voor het maken van hun vallen en traps. Als de Amerikanen hier in stapten waren zij meestal erg gewond maar niet dodelijk. Zo konden de Vietnamezen die Amerikanen nog gebruiken voor informatie etc. Het was een verschrikkelijke oorlog die nooit gevoerd had mogen worden.  Het was een heel indrukwekkend bezoek, ik wist er te weinig van.

Op 22 januari zijn we naar Can Tho gereisd, een stadje in de Mekong Delta. De Mekongdelta bijna 40.000 km2, wat nu nog enorm vruchtbaar is en veel vis geeft.
In 2003 was Vietnam de 2e rijstproducent van de wereld, dit kwam vooral uit dit gebied de Mekong Delta, wat ook wel de rijstschuur van Zuid Oost Azië werd genoemd.

Het is ongekend prachtig hier en met weinig te vergelijken. De Floating Market is leuk om een keer mee te maken. Het leven van de bewoners zelf is veel interessanter. Zij leven in armoede en weten zich toch zo slim aan te passen aan de natuur en de grilligheid van het water. Huizen op palen (nou ja huizen..), opslag hoog, vervoer met bootjes etc.
En dan b.v. heel verrassend de mooiste fruitplantages, waar we ook even uit de boot gingen. Het heerlijkste fruit proeven.
Een fabriekje waar en hoe zij rijstnoedels maken, mocht het zelf ook even proberen.

Het gaat me zo aan het hart te weten dat er elders nu al volop gewerkt wordt aan de vernietiging van dit prachtig, vruchtbaar gebied. Het straks noodgedwongen moeten vertrekken voor vele bewoners. Wij hebben de eerste werkzaamheden al gezien in Laos. En in het gebied zelf lijkt niemand dit te weten of zich af te vragen wat er gaat gebeuren.
In China is men al begonnen, er zijn al energiecentrales gebouwd door dammen te leggen in de Mekong. Dit levert natuurlijk goud geld op en is de financiële investering meer dan waard. Elektriciteit is ontzettend duur in (Indo)China, bijna niet te betalen voor landen als Vietnam, Laos, en Cambodja.
China investeert nu in deze landen om ook dammen aan te leggen voor krachtcentrales.  De planning ligt er nu al voor meer dan 10 dammen, ook in Laos en Cambodja. Uiteindelijk betekent dit het droogvallen, de vernietiging van de Mekong Delta in Vietnam. De vis en landopbrengst zal vergiftigt raken en onbruikbaar worden door verzilting en droogval. Mensen verliezen hun bestaansmogelijkheden, het wordt onleefbaar.
Er is een Nederlandse studiegroep, wetenschappers die op dit moment trachten de betrokken landen te informeren, te adviseren en bij te staan om alternatieven te zoeken en de juiste beslissingen te kunnen nemen, de gevolgen daarvan nu al te begrijpen en eventueel nog om te buigen.

De 23e vliegen wij van HCMC naar DaNang. Om een paar dagen in Hoi An en Hue door te brengen. Ik was eerder gevallen in Hue maar kon nu met Yvon alsnog de prachtige tombes en de  Citadel bekijken. En heel veel meer, kijk hiervoor vooral naar de foto's in de albums.
De reis van Hoi An naar Hue hebben we op de motor gedaan, met 2 easyriders! Was zó leuk. Maar vooral omdat we met de motor door een prachtige bergpas konden rijden met ongelooflijk mooie uitzichten en vergezichten.
De Hai Van Pass.
Onderweg waren er nog verschillende andere interessante stops waardoor het een geweldige Easyrider daytour was.
O.a. the Marble Mountain,  Marmerberg met een prachtig tempel complex. The Fisherman Bay, daar werd ik wel een beetje verdrietig van. Op een mooi strand hebben we heerlijk geluncht. Zie foto's

Ik zal niet op iedere dag en op iedere activiteit heel diep ingaan want dan wordt het een boek ipv een verslag.
We, Yvon en ik, hebben vooral de tijd heel goed besteed en toch daarbij ook rekening gehouden met mijn conditie. Die volgens de kaartlegster nog steeds zal verbeteren! Ik ben heel blij dat Yvon hier is.

Met de taxi rijden we naar DaNang voor onze vliegreis naar Laos. Maar we zijn vroeg genoeg voor een bezoekje aan het Cham Sculpture Museum en dat was zeker de moeite waard.

Dan landen wij op Luang Prabang een prachtig stadje, ja hoe kan het anders, aan de Mekong. Daar hebben wij een heerlijk hotel aan de rivier. Ook ons ontbijtterras ligt aan de rivier.
Hier was ongelooflijk veel te doen en te zien, iedere dag vol programma op een middag na, toen zat ik dankbaar achterover bij de pedicure! Naast alle tochtjes op, over en langs de rivier hebben we natuurlijk ons olifanten en whisky/slangen avontuur, prachtige tempels en het Royal Palace,  the call for alm van de Monniken om 6 am. Maar ook het heerlijke eten en de icecoffee op verschillende mooie terrassen. De nu eens écht geweldige markt. Eigen gecharterd boottochtje, onze heerlijk discussies over het voortbestaan van de Mekong en de invloed van wel of geen dammen.....
De diversiteit van planten is ongekend groot en bijna alles bloeit. (De Hertshoorn is geen parasiet maar een endofyt, ff intern)
Georganiseerde tocht naar de Luang Si Waterfalls, echt heel erg mooi! Ook een film van die ik helaas nog niet kan plaatsen op deze site.
Op weg naar de olifanten hadden wij een stop in een dorpje waar zij eigen whisky brouwen en verkopen deze dan langs de weg. Fles wihsky met bijvoorbeeld een cobraslang er in.
Het bedelen van de Monniken is een al eeuwenlange traditie, nu meer een toeristische attractie. Monniken ontvangen nog altijd heel veel geld, ik hoop dat het goed besteed wordt en niet terechtkomt in begrotingspotten voor bouwprojecten. Misschien beter voor een zonne-energie project? Luang Prabang was prachtig en lief!

Vliegen naar het Bolaven Plateau, Pakse, met de bus naar Si Phan Don en met de boot op zoek tussen 4.000 eilandjes naar onze bestemming Don Kohn.
Hier zit je dus echt in de tropen. Maar zóó mooi, de hele lijdensweg, letterlijk, alweer vergeten.
Bijna dan 3 uur in die vreselijke bus, zie de foto's. Eigenlijk een open vrachtwagen met aan beide kanten een zitbankje van ca 25 cm. Een houten plank dus en in het midden ook nog zo'n plank. Wel een overkapping voor de zon maar de stof en uitlaat moet je maar wegslikken. Ik klaag niet hoor, ik zou het voor geen goud hebben willen missen!! En dan praat ik nog niet over de wegen, zand, stof en kuilen. Dik 3 uur! En kijk je elkaar maar aan, ik zat tegenover inlandse vrouwen en ik bleef maar glimlachen. Ha mijn verwende, dikke billen kunnen dit net zo goed aan als de jouwe hoor! En mijn rug? Die voel ik niet eens. En mannen, dat jullie naast en tegenover mij zitten te roken? Ik ruik het niet eens, zoveel stof.... die roggels mikken jullie, ook de vrouwen, gelukkig buiten de bus dat is wel heel aardig.
Yvon ik krijg je nog wel!!
Wat een ramp.

Gelukkig had ik fruit gekocht voor we weg gingen, dus ging ik mijn mandarijnen maar uitdelen en gelukkig namen de meeste het aan, dit brak de gespannen stilte ook een beetje. De jongen naast mij had me door en lachte vaak naar me. Ging vaak verzitten zodat ik ook even kon draaien of mijn benen kon strekken. Een van de vrouwen gebaarde dat ik die plasticzak met schillen wel naar buiten kon gooien. Maar ik, als irritante wereldverbeteraar, zei nee en stopte het in mijn tas. De vrouw zei iets en de andere drie moesten lachen. Ik dacht o jee dat valt verkeerd, waarom moet ik altijd alles beter weten, beter doen ggrrrr.
Zij pakte een nog ongeopend flesje water uit haar tas en bood deze aan! Wát lief. Maar ik had zelf en wilde haar flesje niet aanbreken met mijn mond. Ik had haar gelukkig niet beledigd en we hobbelde nog een uur verder.
Er was een verliefd stelletje in de bus daar droop de liefde echt vanaf. Helemaal niet plakkerig ofzo, helemaal niet, het voelde gewoon zo. Op een zo mooie manier, kan niet eens zeggen hoe of waarom maar ik werd daar heel blij van.
Ook nog een modern meisje, ze had het moeilijk deze reis. Ik dacht dat ze vreselijke hoofdpijn had en wilde haar bijna paracetamol aanbieden. Uiteindelijk dacht ik je bent gewoon al verwend en ontevreden. Net als ik nu even.
Vrouwen dutte een beetje in. Natuurlijk vroeg op, lang werken en dan nog 3 uur op een plankje ter grote van een halve bil ofzo!
Maaaaar we hadden een stop!
Geen plaspauze weliswaar, had niet gegaan want ik voelde mijn plasser al dichtkrampen bij de gedachten aan al die bacteriën die mijn blaas in willen.
Nee, dit was een warme snack stop.
Ik schrok me helemaal te pletter, moest er ook echt bijna van pla....
Toen we stilstonden en nog voor de stof was neergedwarreld, werden er opeens grote bamboostokken met ge-BBQ vlees naar binnen gestoken, zelfs aan beide kanten van mijn hoofd lieten zij de stokken zien. Nou ben ik nooit vies van een sate-tje, lekker stukje vlees. Maar eh....dit was ge-bbq kikker.
Gelukkig waren er ook kinderen met nog meer fruit en van kinderen koop ik graag iets. En heb ik niemand beledigd.
Nu liep mijn incasserings vermogen wel op de laatste reserves maar we moesten nog een eind.
Eenmaal op het busstation moesten we nog met een motor taxi zie foto, naar de haven om per boot op zoek te gaan naar ons eiland. Dat kon niet zo moeilijk zijn, het is er een van de 4.000. Gelukkig hadden we een goede kapitein, hij wist de weg. Deze tocht was al direct zo prachtig dat ik alle stress vergat.

Aankomst Don Khone echt tropisch eiland in de Mega Mekong rivier. Vele kleine en grote stroomversnellingen en de prachtigste watervallen. Dit is een paradijs!

We hebben prachtige tochten over het water gemaakt en de mooiste falls gezien. We zitten hier nog geen 10 km van de de Cambodjaanse grens. Heerlijk gegeten en geslapen.
Bevolking, lokaties perfect. Veel te kort geweest. Yvon nog een fietstocht gemaakt. Spoorbrug gevonden waar nooit een trein heeft gereden. De Fransen hadden destijds gehoopt deze 2 grootste eilanden te kunnen verbinden. Dat is om welke reden dan ook niet gelukt. Maar de spoorbrug ligt er en er staat een locomotief als herdenkingsmonument.
De enige treinverbinding in Cambodja is van Phnom Penh naar de kustplaats Sihanoukville.

Terugvaren naar het vasteland, het busstation daar pakken we de bus naar het Tadfane Resort in Pakson,  Bolaven Plateau.
Ook hier weer een prachtige natuur en watervallen en vooral stoere jonge mensen die aan een kabeltje de pass overglijden.
In het dorpje zijn we naar een lokale markt gegaan en hebben een koffieplantage met een missie bezocht.
Heel leuke  mensen die beseffen waar ze wonen en leven en daar bewust een steentje aan willen bijdragen o.a. door verantwoord koffie te verbouwen, te oogsten en de opbrengst gedeeltelijk te stoppen in projecten voor scholen. Projecten met name over water in brede zin en hygiëne thuis en buiten. Ieder kopje koffie word als goud gezet. Weegschaaltje, pot er op, koffie afwegen en exact de hoeveelheid kokend water wat voor de meest sublieme smaak van deze koffie nodig is, geen druppel meer .... Ik heb nooit eerder zo bijzonder koffie gedronken.
Daarbij een heerlijk toost met 'eigen gemaakte' pindakaas, belegd met banaan en eigen geimkerde honing. We gingen weg met een voorraadje koffie voor thuis.

Met dit verhaal en het beeldverhaal via de foto's heb ik jullie weer een stukje mogen meenemen. Kijk vooral alle foto-albums, daarmee ben ik aardig bij. Maar dit zijn eigenlijk alleen nog maar foto's van mijn telefoon. Ik krijg nog input van Yvon, die heeft een 'echte' camera, die kan trucjes.

Het  volgend verhaal komt volgende week en gaat over Cambodja.

Dank jullie voor het 'meereizen'. Deze reis heeft zoveel inhoud, vooral door de inbreng van Yvon, dat ik het in 2 keer wil schrijven. Met heel veel dank aan Yvon.

En ik wil ook dankjewel zeggen omdat jullie mij geïnformeerd houden en me niet onnodig ontzien of zo. Ik hou van jullie en wil graag weten hoe het gaat, net als dat ik vertel hoe het met mij gaat. Ik heb wat verdrietige berichten gekregen maar ook blije, een héél blij bericht! Zo is het leven. We kunnen altijd even bellen/teksten via Whatsapp of natuurlijk e-mailen, schrijf maar van je af! En 'even niet' respecteer ik ook.

Liefs, 

Hanneke



 

Foto’s

9 Reacties

  1. Frank Nederlof:
    14 februari 2018
    Ha moeder, leuk verhaal weer hoor! En heel bijzonder dat jullie dit samen hebben kunnen doen, erg fijn voor jullie beide!
    XXX
  2. Hanneke Zohlandt:
    14 februari 2018
    Ja ben ik ook heel blij om. Dankjewel lieve Frank XO
  3. Theo:
    14 februari 2018
    Het is toch niet te bevatten wat jij daar allemaal ziet en meemaakt. ? Het gaat maar door volgens mij. Het blog wordt zo een dagboek die je goed moet bij houden ook met foto's overweldigend lijkt het me. Fijn dat je dat allemaal met Yvon hebt kunnen doen. Ook om weer ff op te laden met een vriendin om het avontuur weer verder te gaan beleven. Wij blijven volgen, blijf genieten maar ook op blijven Letten .

    We appen ook snel weer .XXX
  4. Hanneke Zohlandt:
    14 februari 2018
    Ja precies lieve Theo, dit blog wordt mijn mooiste souvenir van een unieke reis die ik maar een keer maak. Maar een keer zo kan beschrijven en maar een keer zo met Julie kan delen.
    Deze weken met Yvon waren heel speciaal, we hebben zoveel gezien en gedaan. Iedereen is welkom om met mij verder te trekken, het is alleen wel erg ver weg. Vrijdag vertrek ik naar Sihanouk om 3 dagen de stranden van Cambodja te zien. Dan nog terug naar Phnom Penh voor eventueel vrijwillgerswerk. Dag lieve jongen, fijn dat je er even was. XO
  5. Agnes:
    15 februari 2018
    Wat een reis Han! Fijn dat je Yvon bij je had. Veel plezier en mooie ervaringen verder 😄👌🏽
  6. Hanneke Zohlandt:
    15 februari 2018
    Prachtige reis Agnes, dankjewel XO
  7. KING:
    15 februari 2018
    Hoi Han, dáár ben je weer! Wat een mega-ervaring! Hoe pakkend jij het allemaal beschrijft.... zat zelf even naast je in die bus, hihi.... en dan al die foto's! Compleet andere wereld voor ons, maar jij hebt het gezien en geproefd! Ja en nu ga je verder op jouw ontdekkingsreis, zónder je vriendin Yvon! Even een snik en een slik. Je doet het goed, Han! en ik verheug me op jouw volgende verslag. Liefs Ing
  8. Hanneke Zohlandt:
    15 februari 2018
    Dank lieve Ingrid, jij weet het ook altijd precies te verwoorden!
    Kom je ook een paar weken? Of kleinkindjes genoeg om voor te zorgen?
    Fijn dat je een beetje meereist XO
  9. KING:
    15 februari 2018
    Han, ik zou het, voel ik, ook wel willen en die uitdaging, woeiii!!... pff. Maar, sorry, altijd weer die maar... ik ben niet alleen! Heb een agenda, partner en een appartement, wat er aan zit te komen......Ach, lees je nu, dat ik niet kom? liefs Ing