Zuid Thailand, district en hoofdstad Songkhla

Songkhla is een prachtig oud historisch stadje direct aan zee, De Golf van Thailand, maar ook in het noorden grenzend aan een geweldig groot meer (Songkhla Lake) Dit meer staat uiteindelijk wel in verbinding met de zee maar is toch een zoetwater meer (vis). Midden in het meer ligt eiland Ko Yo een visserseiland met bijna 100% Islamitische bevolking.
In de eerste instantie begreep ik niet waarom er in Songkhla zo weinig toeristen zijn, nu wel. De zee is ruig en meteen diep aan het strand met een sterke stroming, niet geschikt voor kleine kinderen en snorkel/duik liefhebbers. Wel om te kitesurfen en andere watersporten. Ik vind het heerlijk hier omdat het niet alleen mooi is maar er staat ook altijd wind, heerlijk!
Het stadje zelf heeft een zeer oude binnenstad direct aan de nog steeds in gebruik zijnde vissershaven. Grote haven ligt buiten de stad. Het oude centrum heeft een lange, vooral Chinese historie, alle musea zijn gratis toegankelijk en er lopen gidsen rond die graag vertellen over de geschiedenis. Gidsen zijn vrijwilligers. Zie ook de foto's van het stadje en vissershaven.

Ik heb een heerlijke ruime lichte kamer gehuurd via RB&B bij Wasita en Peter. Alle voorzieningen aanwezig, eigen badkamer.
Iedere morgen ontbijtje. Ik voel me hier heel welkom en thuis. Ik ga zeker ook terug voor een paar dagen na afloop van mijn werkproject.

Vanaf 1 april
Khlong Hoi Khong Village in de Tempel: Wat Kok Riang.
Niet zoals eerder geschreven werken/spelen met Islamitische kinderen maar met Boeddhistische kinderen. Vond het ook al zo vreemd klinken, Islamitische kinderen summerschool in een Buddhistische Tempel.
Maar er is wel meer informatie die later iets anders blijkt te zijn.

Ik verblijf bij wat zij zelf noemen "Local People" dat wil zeggen bij mensen thuis in het dorp, een Homestay. Hierdoor krijg je een ervaring, beleving van cultuur en gewoontes van het leven in Thailand. Nou dit was voor mij dus echt een 'cultuurshock'  en heel eerlijk gezegd ben ik hier nog niet overheen en heb ik nog zo'n 3x per dag een moment van 'en nú ga ik weg'.

Mijn Homestay is bij een echtpaar midden 50. Samen met een Thais meisje, Thirakan (Tae) 25 jr ook volunteer, woon ik hier.
Helaas vanaf morgen verhuist/werkt zij op een biologische rubberplantage, ook een project van de vrijwilligersorganisatie.
Erg jammer, ik ga haar missen!

Eerst wil ik vertellen dat ik het weer geweldig vind om met deze kinderen te werken en te spelen. Gelukkig hebben zij geen 'special needs of handicaps' maar toch. Zij komen uit de armste gezinnen in deze omgeving. De scholen beginnen weer per 1 Mei. Maar deze kinderen hebben wat bijles nodig, een goede maaltijd en zijn zo de hele maand April van de straat.
Toen ik informatie en uitnodiging kreeg voor dit project zochten zij iemand die Engels spreekt en graag met kinderen werkt/speelt.
Toen ik hier kwam bleek ik ingeroosterd voor 4 dagen per week als English Teacher!
Ik wil hier zelfs geen grapje over maken.
Ik voelde me meteen zo ongemakkelijk, ik kan dit niet waarmaken natuurlijk! Bovendien heb ik in mijn voorbereidende contactmomenten heel duidelijk aangegeven dat ik geen teacher ben maar een soort speel-zorg-oma. Wel een die alleen Engels spreekt met de kinderen, geen Thai. Was allemaal geweldig en juist goed voor de ontwikkeling van de kinderen etc.
Ik vind dit heel lastig want de kinderen hebben ook verwachtingen van mij. Ik heb de leiding gevraagd mij uit te roosteren als teacher maar wel in te zetten als een soort hulp om te assisteren, beschikbaar te zijn voor de (kleinere)kinderen.
Tot dan red ik me een beetje met conversatie (rollen)spel en b.v. klokkijken, tellen, kleuren benoemen in het Engels. Heel moeizaam allemaal want zij spreken geen Engels en zijn super verlegen. Buigen de hele dag met een respectvolle Sawadeeka groet.
Maar gelukkig ook nog altijd het mooiste moment, wat alles weer goed maakt, hun prachtige stralende lach! Dat blijft toch ontroeren en echt "het gezicht" van Thailand.

Ik ga met een busje van en naar school. Het huis staat erg afgelegen, supermarktje is op meer dan 3 km afstand. Ik kan hier geen fiets huren heb al van alles overwogen en geprobeerd.
Ik heb wel de waarschuwing gekregen dat er op dit moment veel zieken honden rondlopen en als ze schuim op hun bek hebben, agressief zijn, kun je ze het best negeren!!
Zien jullie me hier al lopen en fietsen naar de supermarkt? Er is gewoon een uitbraak van hondsdolheid!
Nu ben ik daar gelukkig voor ingeënt, Rabiës maar bij een beet moet je alsnog naar het ziekenhuis voor behandeling. Ik zie overigens in alle landen die ik bezocht heb veel honden en nog loslopend ook maar in dit gedeelte van Thailand zijn er wel heel erg veel! Hele roedels!
Verder is het politiek gezien onrustig hier in het zuiden en moesten we vooral rond de 11e t/m de 15e April rekening houden met mogelijke onrust tijdens het Songkrang, New Year Water Festival.

Niet super relaxed allemaal en af en toe denk ik dus wat doe ik hier?
Tja ik zoek dit zelf op!
Maar dan werk ik in de Tempel met de kinderen en besef hoe bijzonder het is dat ik dit hier mag en kan doen. En hang ik achter aan de bus en hou zo de kleintjes veilig. Ga ik bij thuiskomst wat te eten maken in de benedenkeuken moet ik eerst een paar vliegende kakkerlakken verwijderen van zo'n 8 a 10 cm. Scheelt wel veel werk en goed voor de lijn want dan hoef ik al niet meer te eten. (even)

Mijn Homestay.
Een zeer grote villa, 3 etages en een kompleet onderhuis. Geheel van prachtig hout, open, zeer ruim van opzet. En een enorme lap grond er om heen. Het zou in Nederland waarschijnlijk een paar miljoen moeten kosten.
Totaal verwaarloosd, en zo verschrikkelijk smerig dat ik bijna niet durf te slapen, eten of naar de badkamer.
Nu Tae (mijn collega volunteer), naar de rubberplantage is ben ik alleen te gast in dit huis. Ik heb mijn kamer schoon gemaakt en had al een elektrisch ding gekocht tegen ongedierte, anders doe ik echt geen oog dicht!
Ik wil niet dat mijn Landlady mijn ontbijt of avondeten klaarmaakt dat doe ik zelf en lunch krijgen we in de Tempel. Kleding wassen doe ik ook zelf. Ik heb echt een cultuurshock, wist niet dat dit écht bestond en dat je daar zo lang vervelend van kan zijn. Ik kan meestal goed tegen de warmte maar nu af en toe helemaal niet! Komt misschien ook wel weer een beetje heimwee bij kijken. En April is de heetste maand van het jaar, ik kan op zich redelijk goed tegen de warmte, maar als er dan geen zuchtje wind is en weinig schaduw, is het zwaar.
Het echtpaar van mijn Homestay zijn beide overigens super aardig, lief en behulpzaam! Zij zijn echt Buddhistische mensen en leven daar ook naar, dat is heel mooi. En dan maak ik me druk om deze dingen. Maar dat is dus het cultuurverschil. Voel ik me ook weer schuldig tegenover hen!
Wel heel bijzonder om dit allemaal te mogen meemaken, wat een ervaringen! Maar eerlijk gezegd, het valt me zwaar! Ik wordt te oud hiervoor.

Een leuke onderbreking is het Songkrang Festival.
Op uitnodiging van onze organisatie zijn Tae, ik en een hele groep vrijwilligers en begeleiders van de rubberplantage naar Songkhla gegaan om dit traditionele New Year Water Festival mee te maken.
Wij waren hiervoor te gast in en om het Folklore Museum. Dit Museum is een onderdeel van The Institute for Southern Thai Studies, Thaskin University. Ook op het eiland Ko Yo.
Heel bijzonder, zie foto's, en niets gemerkt van onrust door bepaalde groeperingen. Songkrang Festival is een Buddhistisch Nieuwjaarsfeest met 3 officiële vrije dagen in Thailand.
Het Folklore Museum bezichtigen was op zich al een feestje, prachtig! Veel Thaise gasten waren in Folklore kledij. Traditionele dansgroepen en een heerlijk lunch met écht traditionele gerechten maakte dit festival wel heel erg bijzonder, geweldig!

Ik wil jullie extra aandacht vragen voor mijn laatste foto. Ik ben nu precies op de helft van mijn jaar (wereld)reizen. Op deze foto een overzicht van waar ik al geweest ben en jullie waren een beetje bij mij. Dat was hartstikke leuk en vaak hielp mij dit door moeilijke momenten, dankjewel hiervoor.

Ook hoop ik dat jullie (een paar keer) naar de laatste video willen kijken en luisteren. Nu ik een ietsie pietsje meer begrijp van het Buddhisme, begrijp ik ook dat deze man deze monnik heel bijzonder moet zijn.

Tot gauw weer!
Liefs Hanneke